دانستن این موضوع جالب و در عین حال تامل برانگیز است که “متالیکا” درصد قابل توجهی از “Power Ballad” های بیاد ماندنی و منحصر به فردش را بر طبق فقط و فقط یک چرخه آکورد بسیار ساده ساخته است.
گام: A minor
توالی: i – III – VII – v
گام: A minor با آکورد قرضی V از گام لا مینور هارمونیک موازی آن در پایان دور دوم چرخه
توالی: i – III – VII – v | i – III -VII – V
گام: Ab minor
توالی: i – III – VII – v
گام: E minor با آکورد قرضی V از گام می مینور هارمونیک موازی
توالی: i – III – VII – V
تکرار یک توالی روتین در چهار قطعه بسیار موفق گروه، بیانگر خلاقیت زیاد “جیمز هتفیلد” و توانمندی بی مانند او در خلق آرپژیوها و ملودیهای وکالی است که با وجود پیروی از یک روند یکسان در توالی، هر یک زیبایی منحصر به فرد و بدون شباهت به دیگری را دارا است.
این نکته قابل ذکر است که قسمت ورس قطعه “The Day Never Comes” از آلبوم “Death Magnetic” نیز با همین چهار آکورد اما با تغییری جزئی در چیدمان آنها شکل گرفته است؛
گام: A minor
توالی: i – VII – v – III
شاید بتوان نقطه تمایز بزرگی بین “هتفیلد” و دیگر فرانتمن های هم دورهاش در گروه های مشابه یافت. او علاوه بر تسلط کم نظیر بر مبحث ریف برای ساخت قطعات کوبنده، از توالی آکوردها نیز غافل نشده و بهطبع در ساخت “Power Ballad” ها – که از جنبه های مهم و موثر هر آلبوم راک یا متال محسوب میشود – نیز تبحری مثال زدنی دارد.
این نت ها به گونه ای توسط اعضای گروه متالیکا ثبت شده که هیچ شخصی دیگری به جر آن ها نمی توانست ثبت کند. این امضای هنری در حقیقت لهجه آن ها در بیان موسیقی بشمار می آید . این خود باعث خاص تر شدن گروه های این چنینی و حفظ فرم و ساختار آهنگ های آن ها است.