مدتی پیش آرچ انمی، از گروههای مطرح ملودیک دث متال، پس از 4 سال تکآهنگ جدیدی با نام “Deceiver, Deceiver” منتشر کرد. شاید این قطعه در نگاه اول و بدون توجه به صاحب اثر، قابل قبول و یا حتی خوب بهنظر برسد. اما با توجه به اینکه امضای چنین بند کارکشتهای پای کار است، نمیتوان از آن ابراز رضایت نمود.
ریفهای بیش از حد کلیشهای، ملودیهای نهچندان جالب، سولوهایی که نه در شأن جف لومیس و شرِدهایش است و نه در شأن مایکل آموت و ملودیهای روحنوازش و گرول وکالهایی که حسرت دوران طلایی آنجلا گوسو را به دل میگذارد. از نقاط ضعفی هستند که بهوضوح در این قطعه بهچشم میخورد. به همه اینها موزیک ویدیویی را نیز اضافه کنید که بیشتر شبیه یک “Fashion show” است تا یک موزیک ویدئو جسورانه متال .
با توجه با مطالبی که اشاره شده گروه قدیمی و فوق العاده Arch Enemy می تواند توقع مخاطبین خود را برطرف کند. اینکه مثال گروه های دیگر متال به پس رفت خود ادامه می دهد.
موزیک ویدئو جدید از گروه آرچ انمی کاملا فضای تجاری خود را مثل آلبوم های های اخیر که توسط خواننده زبیای خود آلیسا طراحی و خوانده می شود حفظ کرده. بیشترین طرفداران سبک های متال از بی آلایش بودن آن ها لذت بیشتری می برند. با این اوصاف روح موزیک تجاری در این سبک کمی آن را از محتوای اصلی گروه های برجسته ای مثل Arch Enemy دور تر و دوتر می کند.