«خاطرات و کابوس ها یک جامه دار…» به روی صحنه می‌رود

موسیقی پارس – مهدی خان محمدی: از پنج شنبه ی این هفته در تالار وحدت نمایش «خاطرات و کابوس های یک جامه دار از زندگی و قتل میرزا تقی خان فراهانی» به نویسندگی، طراحی و کارگردانی «علی رفیعی» و آهنگسازی «فردین خلعتبری» به روی صحنه می رود. به همین خاطر در تالار وحدت نشست رسانه ای به این منظور برگزار شد.

اما این مطلب گزارش یک نشست نیست بلکه سخنانی است که دکتر رفیعی درباره فردین خان خلعتبری به عنوان یکی از بهترین آهنگسازهای دراماتیک ایران بیان کرده است.

خلعتبری نیز در ادامه درباره آشنایی اش با دکتر رفیعی و ماجرای ساخت این اثر مطالبی را عنوان کرد.

فردین خلعتبری – آهنگساز

تنها دلیل این همکاری خود دکتر رفیعی است و افتخاری است که شامل حال من شده، من از سنم گذشته که بخواهم بی خودی از چیزی تعریف کنم. در کنار دکتر رفیعی بودن علاوه بر یادگیری هنر چیزهای دیگر را هم می توان یاد گرفت. دکتر رفیعی به دیگران یاد می دهد که چگونه حرف بزنند و درست حرف بزنند که این امر شامل موسیقی نیز می شود، که با حضور مکرر من در تمرین این نمایش این اتفاق برای من هم افتاد و من ممنونم از دکتر رفیعی که به من اجازه دادند موسیقی این اثر را بسازم.

قطعا تعامل زیادی بین ما صورت گرفته است. من با هر کارگردانی که کار کردم، تمام تلاشم را کردم تا به روحیات آن کارگردان نزدیک شوم.

کار کردن با دکتر رفیعی کار ساده ای نیست. ایشان بسیار دقیق هستند و تکلیفشان با خودشان معلوم است و وقتی به نکته ای اشاره می کنند یقین دارم که به چیزی توجه دارند که پیش از آن من به آن نکته کم توجه بودم.

ما با کمترین گفتگو به موسیقی رسیدیم و تا روزی که موسیقی را نوشتم تن و بدنم می لرزید. حتی وقتی که همه از این موسیقی راضی بودند خودم را آماده کرده بودم که آقای رفیعی اعلام کنند که موسیقی را دوست ندارند و حتی اگر می گفتند که موسیقی من را دوست ندارند یک ذره ناراحت نمی شدم.

وقتی به من گفته شد که یک هم چنین نمایشی با چنین کارگردانی ساخته می شود خودم را دوان دوان رساندم و خودم را تحمیل کردم.

معتقدم مجموعه ی تالار وحدت باید نه به بخاطر دکور و بازیگران بلکه بخاطر روح بزرگی که پشت این نمایش است امکانات لازم را در اختیار دکتر رفیعی قرار دهد.

اگر تمام امکانات تالار وحدت کامل در اختیار بزرگانی چون ایشان قرار بگیرد نشانه تعطیلی تالار نیست بلکه نشانه ی رونق تالار و توجه و ارزش گذاشتن به تئاتر و هنر است. این حس کاسب مابانه مدیر باعث دست و پا زدن وی می شود. اگر کمی وسیع تر به موضوع هنر توجه شود اتفاقات بزرگی می افتد. به نظر من همه ی اعتبارات فرهنگی باید فدای هنر شود. غم انگیزترین اتفاق زمانی است که، هنرمندان کارشان را شروع می کنند و این استرس را همراه خود دارند که آیا بلیط اثرشان بفروش می رسد یا خیر؟

دکتر رفیعی مثل یک پدر عصبانی می شود، می خندد، نوازش می کند و یاد می دهد.

ما باید دنبال مدیرانی باشیم که فرهنگی هستند. هرجا چنین مدیرانی بودند آبادانی به همراه خود داشتند. این ها غر نیست این ها ابراز اندیشه است که به این صورت متجلی می شود.

علی رفیعی – نویسنده و کارگردان

آنچه که در جلسه آشنایی من با «فردین خلعتبری» از وی درباره موسیقی شنیدم همان چیزی بود که همیشه آرزو داشتم بشنوم. خلعتبری زمانی که تمرین ما شروع شد، جلسه ای آمدند سر تمرین و بعد از حضورشان در تمرین سی دی را برای من ارسال کردند که برخواسته از احساسشان نسبت به اثر من و متوسل از شناخت وی از کارهای من بود و من آن اثر 5 دقیقه ای را شنیدم و متوجه شدم که بهشت موعودم را پیدا کردم.

من فقط تقاضا کردم که ساخت موسیقی نمایش شروع شود. ایشان هرچه را که از زبان من شنیدند با توجه به احساس خودشان به روی کاغذ آوردند. مجموعه کل حرف های ما درباره ی موسیقی این اثر نصف صفحه هم نمی شود. موسیقی که در این اثر شنیدم همان چیزی است که می خواستم. نگاه ایشان در رگ و ریشه اثر رخنه کرده و براساس یک شناخت عمیق احساسی و عاطفی است و به نظر من بی دردترین زایمانی بود که آدم در یک اثر هنری می تواند تجربه کند. این اثر از آسمان نصیب من شد.

منبع: اختصاصی موسیقی پارس