گشتن به دور دنیا، کاری که از “ژول ورن” هشتاد روز زمان برد، بیشتر از 51 دقیقه و 57 ثانیه برای “گوجیرا” و آلبوم جدیدشان “Fortitude” طول نمیکشد. پس از انتشار آلبوم “ماگما” در سال 2016، “گوجیرا” هفتمین آلبومش را بیست و هشتم آوریل منتشر کرد. “ماگما” با تاثیر گرفتن از مرگ مادر “ماریو داپلنتیه” و “جو داپلنتیه” فضای سنگین و غبارآلودی داشت.
برای “گوجیرا” دو نامزدی جایزه گرمی، و شهرت جهانی به همراه آورد. تجربیات و و اکتشافات جدید، گذری بزرگ از ماگما به آلبوم جدید ساخته است، و آلبومی متفاوت از آثار قبلی گروه را به وجود آورده است.
ترکیب فضاهای موسیقایی کشورهای مختلف و ترجمه کردن آن به زبان هوی متال، کاریست که “گوجيرا” در “Fortitude” به بهترین نحو انجام داده است. آلبوم جدید به هر جایی سرک میکشد و از عناصر متفاوت موسیقی در کنار رگههایی از موسیقی پراگرسیو استفاده میکند.
در ترک “Chant” گذری به مناجاتها و مراقبههای بودایی میزند، در “Amazonia” از ریتم موسیقی آمریکای جنوبی و قبایل “آمازون” استفاده میکند و در “Sphinx” از چشمان “ابوالهول” بزرگ و پیر به جهان نگاه میکند. این نگاه تجربی اتفاقی جدید در آلبومهای “گوجیرا”ست، چیزی که “جو داپلنتیه” هم پیش از انتشار از آن گفته بود و آلبوم جدید را به فضای تجربی نزدیکتر دانسته بود.
دغدغههای محیط زیستی “گوجیرا” همچنان پررنگ و داغ است، آلودگی جنوب دریای فرانسه، جایی که گروه کارش را از آنجا شروع کرد برای همیشه در خاطرشان ماند و تبدیل به دغدغهای همیشگی شد.
آهنگهای متعددی که توسط “گوجيرا” درباره محیط زیست و مشکلات اقلیمی ساخته شده، و یا به آن اشاره دارد اسم این گروه را به عنوان بزرگترین حامی محیط زیست در بین گروههای هوی متال مطرح میکند. در کنار حضور همیشگی کره زمین در متن موسیقی گروه، سود حاصل از ترک “Amazonia” برای حمایت از جنگلهای آمازون استفاده میشود.
“گوجیرا” در آلبوم جدیدش تجربه تازهای را ساخته، آلبومی که سنگینی یک دست کارهای قبلی گروه را ندارد. فضاهای متفاوتی را در آن تجربه کرده است. اتفاقی که طیف گستردهای از مخاطبان تازه را به گروه جذب خواهد کرد. روند موسیقی “گوجیرا” بعد از این آلبوم به چه سمتی خواهد رفت؟
این موضوع کنجکاوی و حدسهای متفاوتی را بر میانگیزد. خلاقیت و استفاده درست “گوجیرا” از عناصر موسیقی گذشتهش ما را چشم به راه ادامه مسیر موسیقایی “گوجیرا” و اتفاقات پیش رویشان نگه میدارد. گوجیرا در حقیقت با این آلبوم نشان داد که برای بیان یه اعتراض نیاز به استفاده زیاد از کلیشه ها و اعقاید درون گرایانه نیست