یادداشتی برای مرتضی پاشایی که ثابت کرد همیشه «یکی هست»

موسیقی پارس_فاطمه فرج الله زاده: شاید درست به همان اندازه که پاییز برای خیلی ها دوست داشتنی و عاشقانه است، برای بسیاری از دیگر افراد، رنگ و بوی خزان داشته باشد و طعم تلخ دلتنگی را بیش از پیش بر قلب بنشاند؛ اما یقینا واپسین روزهای آذر ماه در پاییز برای خانواده خاص یاد آور یک صبح جمعه غم انگیز است؛ وداعی که در اوج امیدواری مرتضی پاشایی و تک تک اعضای خانواده میلیونی اش رخ داد، قصد ندارم تا از صبح جمعه پاییزی سال 93 بنویسم چرا که باد های پاییزی اذیت کننده، سوز دردناکی را بر قلب های خانواده خاص نشاند، اما تنها به بهانه سالروز پرواز مرتضی پاشایی به رسم معرفت یادی از او خواهیم کرد که بی شک برای همیشه در تاریخ موسیقی ایران می درخشد.
بر کسی پوشیده نیست که مرتضی پاشایی نبوغ کافی برای حضوری موفق در موسیقی داشت؛ تمامی آثار او و حتی آهنگسازی هایی که برای سایر هنرمندان انجام می داد، چنان امضای او واضح بود که نیازی به نگاه کردن به اطلاعات روی کاور قطعه ها نبود. نت های موسیقی جزیی جدا نشدنی از وجود مرتضی پاشایی بود که همواره سبک و جنس خاص خود را ارائه می داد.
اگر چه همیشه شنیده ایم «تنها صداست که می ماند»، اما دلیل ماندگاری مرتضی پاشایی فقط صدای بینظیر و موسیقی خاصش نیست، او در اوج جوانی، زندگی خود را به گونه ای رقم زد که بتوان از او به عنوان یک الگوی صبر و استقامت یاد کرد. مرتضی پاشایی کسی است که با درد روی صحنه رفت و برای به دست آوردن قلب و احساس تک تک اعضای خانواده خاص، همه وجود خود را وسط گذاشت تا به معنای واقعی تا پای جان بر سر باور های خود بایستد. به نظر شوخی می رسد اما حقیقت دارد که او در بک استیج کنسرت خود، روی تخت بستری می شد و با کمک سرم و دارو خود را برای اجرا آماده می کرد، حتی برای پزشکان متخصص او نیز این اتفاق حیرت انگیز به نظر می آمد که با وجود عوارض شیمی درمانی، او بر ادامه فعالیت های خود اصرار داشت و رفتار او دقیقا تاکیدی بر این مسئله است که موسیقی جزئی از وجود مرتضی پاشایی بود.
مرتضی پاشایی آن قدر و آن قدر محبوب است که همه ایران از این مسئله با خبر هستند، اما این محبوبیت تنها به زمان فعالیت و یا سال 93 و مدت کمی بعد از پرواز آسمانی او برنمی گردد، بلکه فراتر از آن، هنوز هم برخی از اعضای خانواده خاص بی قرار صدایی هستند که به دلیل دلتنگی از پس شنیدن آن بر نمی آیند و گریه امان شان را می برد، هنوز هم جای خالی نام او در میان لیست کنسرت ها و آثار جدید منتشر شده به شدت خود نمایی می کند و مطمئنا کسی که گفته است «خاک سرد است»، عزیز از دست نداده است؛ خانواده خاص خیلی خوب می فهمند که اگر عزیزی را در کنار خود نداشته باشند داغش هر روز افزون تر می شود.
اکثر هواداران مرتضی پاشایی، او را با قطعه «یکی هست» شناخته اند، اثری که حال بیش از پیش نام آن برای خانواده خاص تامل برانگیز است. مرتضی پاشایی همان «یکی هستِ» موسیقی ایران است که برای همیشه در ذهن و خاطر دوستداران موسیقی و انسان های عاشق خواهد ماند، او با تولید آثار محبوب و احساسی و پرواز خود، نامش را برای همیشه در موسیقی ماندگار کرد تا اعتقاد داشته باشیم «یکی هست».

در این عصر پاییزی، برای آرامش ابدی مرتضی پاشایی که نبض احساس هوادارانش را برای همیشه به دست گرفت، صلوات و فاتحه ای قرائت کنیم تا یاد آور شویم همه‌ی خانواده خاص، دوستش دارند تا ابد.